Հագուստ, որը խոսում է․ Մանուկ Ալեքսանյանի ստեղծած աշխարհը

Մանուկ Ալեքսանյանի արվեստանոցում քեզ առաջինը դիմավորում են նրա կտավները, ոչ թե հագուստը։ Ինչպես ինքն է ասում, իր հավատարիմ հաճախորդները գիտեն, որ նախ և առաջ ինքը նկարիչ է։

— Կմտաբերե՞ք, թե քանի տարի առաջ որոշեցիք մուտք գործել նորաձևության աշխարհ։

— Իմ առաջին ցուցադրությունը եղել է 2013 թվականին, երբ ես դեռ աշխատում էի EL Style ամսագրում՝ Art Director-ի հաստիքով։ Մենք համագործակցում էինք մուլտիբրենդային խանութների հետ, սակայն buyer-ները չէին բերում այն հագուստը, որն անհրաժեշտ էր մեր նկարահանումների համար։ Այդ պահին որոշեցի ստեղծել իմ հավաքածուն։

— Պատմեք հենց այդ առաջին հավաքածուի մասին։

— Հավաքածուն մեծ ցնցում առաջացրեց։ Այն նախատեսված էր 300 անձի համար։ DARK հավաքածուն ոսկե էլեմենտներով էր։ Մենք նույնիսկ ներկայացրինք սև հարսի զգեստ, որը այդ ժամանակ անսպասելի և անակնկալ էր։ Կապսուլային հավաքածուն բաղկացած էր 35 զգեստից։

— Հե՞շտ վաճառվեց այդ հավաքածուն։

— Վստահ կարող եմ ասել՝ ոչ, քանի որ դեռ չկար ձևավորված մշակույթ, որ պետք էր գնել հայկական արտադրանք, հայ դիզայների աշխատանք։ Սակայն այժմ ամեն ինչ այլ է։ Հիմա մտովի տեղափոխվեցի այդ ժամանակահատված․ ես վաճառում էի վերնաշապիկներ, որոնք արժեին 6000 դրամ, բայց մարդիկ չէին գնում, իսկ այսօր քաղաքի ամենանորաձև աղջիկներն ու կանայք կրում են իմ հագուստը։

— Արդյո՞ք հենց սկզբնական փուլում դա ձեզ չի կոտրել, որ հեղինակային աշխատանքը քիչ է գնահատվել, բայց միևնույն է՝ չի վաճառվել։

— Ինձ կոտրելը շատ բարդ է։ Ես մեծացել եմ անապահով ընտանիքում, բայց միշտ ունեցել եմ մեծ երազանք և արել եմ ամեն բան, որպեսզի այսօր հայտնվեմ հենց այս կետում։ Աշխատել եմ 16 տարեկանից, ամսագրերի վրա ամեն ամիս ծախսում էի մոտ 10,000 դրամ։ Հիշում եմ՝ որքան հետաքրքիր էին ինձ համար գովազդային արշավները, թե ինչպես պետք է ճիշտ ներկայացնել արտադրանքը։ Աշխատել եմ մատուցող, հետո Rouge խանութում՝ որպես անվտանգության աշխատակից։ Իսկապես շնորհակալ եմ կյանքի այդ փորձի համար։